Ίδιο το δέντρο, ίδιος και ο καρπός του

25/6/2019

Ίδιο το δέντρο, ίδιος και ο καρπός του

Δημήτρης Αποστολόπουλος

Φύτεψα ένα δέντρο, πάνε δεν πάνε διακόσια χρόνια. Απ’ την αρχή φιλάσθενο, αλλά είχα ελπίδα. Έβαλα τα δυνατά μου, μια και το είδα να έχει ανάγκη, να το περιποιηθώ, να μην πάει χαμένο. 

Τα πρώτα χρόνια με ξάφνιασε, κάτι σοδειές, με καρπό να τον ζηλεύεις. Άλλοτε πάλι, ούτε για να τον δεις, όχι να φας κιόλας.

Κάθομαι τώρα και μετρώ δεκαετίες, πότε είδα καρπό έστω μέτριο, όχι να τον χαρώ; Είναι πολλά τα χρόνια, τα δοκίμασα όλα που μου έλεγαν πως τάχα ήταν λύση, αλλά τίποτα. Κάθε χρόνος και χειρότερος, μέχρι που έπαψα ολότελα να βλέπω καρπό. Ούτε για δείγμα, να μου θυμίζει τι δέντρο ήταν τούτο παλιά.

Το πήρα λοιπόν απόφαση, ξερίζωμα θέλει. Στη θέση του να βάλω άλλο, να είναι γερό και ο καρπός θα έρθει.

Πρώτα να φύγει το σάπιο δέντρο, αλλιώς καρπό δεν περιμένω. Οι γεωπόνοι βέβαια, όχι οι αληθινοί, μα κάτι απατεώνες που με κορόιδευαν ως τώρα, το βλέπουν με άλλο μάτι το πράγμα. Αν το σάπιο δεν υπάρχει, που θα γίνουν τα πειράματα, πως κι εκείνοι θα παριστάνουν τους επιστήμονες και πως θα μου τα παίρνουν κάθε τόσο;

Βλέπεις, το νεαρό δεντράκι, δεν πρόκειται να το αναθέσω ξανά σε ανίκανους κομπογιαννίτες, μα θα του έχω και γεωπόνους αληθινούς, με όλα τα προσόντα.

Στις 7 Ιουλίου, ημέρα Κυριακή, όποιος βάλει ένα χεράκι σε ξερίζωμα και φύτεμα, και μερίδιο απ' τον καρπό παίρνει και θα έχει να λέει την ιστορία στα παιδιά του.