1/8/2019
Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα.
Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα.
Κωστής Παλαμάς
Με πύρωμα καρδιάς...Μεγάλοι είναι οι Έλληνες
Δημήτρης Αποστολόπουλος
Όταν ο μεγάλος εθνικός ποιητής μας, έγραψε σε δυο σειρές όλη ετούτη τη μεγάλη αλήθεια, από τι παρακινήθηκε; Μήπως ήταν μόνο οι σύγχρονοί του Έλληνες που απέδειξαν την αλήθεια αυτή στην πράξη; Όχι, δεν είχε στο νου του μόνο εκείνους, είχε και όλους τους παλαιότερους, γιατί εκείνοι πρώτοι έδειξαν τον δρόμο και έδωσαν το παράδειγμα. Αν λοιπόν απ'την εποχή του Μαραθώνα, μέχρι το έπος του 1940 και των αγωνιστών της προδομένης Κύπρου, ο Παλαμάς επαληθεύεται, σήμερα τι άλλαξε;
Απολύτως τίποτε δεν έχει αλλάξει. Τα κίνητρα της ανθρώπινης δράσης παραμένουν αναλλοίωτα κι ας γράφει άλλες χρονολογίες το ημερολόγιο. Τόσο στα 490 π.Χ., όσο και στο σημερινό 2019 μ.Χ., ο άνθρωπος επιθυμεί την ελευθερία, την πρόοδο και την ευημερία του, με την ίδια ζέση ψυχής. Ειδικότερα όμως για τους Έλληνες, δεν έχει αλλάξει ούτε και το..."στρέμμα". Ίδια μικρή ως χώρος πατρίδα, όμοια μικρός ο ελληνικός πληθυσμός, μα κι ακριβώς ολόιδιες οι ανάγκες του.
Φυσικά, άλλαξαν τα μέσα για την επίτευξη των σκοπών. Όμως, τα κίνητρα που κινητοποιούν την ανθρώπινη δράση, δεν έχουν αλλάξει. Παράλληλα και κατ' αναλογία, οι Έλληνες στηρίχτηκαν διαχρονικά στο πύρωμα της καρδιάς τους και σε ποταμούς αίματος, όταν έγραψαν μεγαλειώδεις σελίδες ιστορίας. Δεν έχω λοιπόν καμία αμφιβολία, το ίδιο θα πρέπει να πράξουν και σήμερα. Πολλοί ισχυρίζονται, ότι ό κόσμος άλλαξε τόσο πολύ από τότε, ώστε να μην υπάρχει αναλογία με τον σημερινό. Κάθε συσχέτιση του σημερινού Έλληνα, λένε, με εκείνους τους Μεγάλους προγόνους είναι εξωπραγματική.
Στην άποψη αυτή λοιπόν, απαντώ ότι, είτε είναι προϊόν πλάνης, είτε καλλιεργείται σκόπιμα ώστε να κρατήσει "το κεφάλι του Έλληνα σκυμμένο". Διαφορετικά, θα πρόκειται περί δικού μου λάθους, αν βέβαια μοιραζόμαστε το ίδιο, κοινό όραμα για την Ελλάδα. Προσωπικά, έχω δηλώσει και υποστηρίζω την άποψη, πως οι Έλληνες μπορούν να διαπρέψουν και πάλι. Έχω επίσης αναφερθεί σε γενικές γραμμές και στο πως, κατά τη γνώμη μου, είναι δυνατή η αναγέννηση της Ελλάδας. Αυτό λοιπόν, θεωρώ, ότι είναι το όραμα που αρμόζει στους σημερινούς Έλληνες και πάντως, τίποτε λιγότερο απ' αυτό.
Για τον αναγνώστη ο οποίος το επιθυμεί, αρκεί να ανατρέξει στα προηγούμενα άρθρα μου, προκειμένου να βρει τις διατυπωμένες απόψεις μου. Αν και όλα αναφέρονται στην ίδια κεντρική ιδέα, μιας Ελλάδας και πάλι μεγάλης, νομίζω θα ήταν χρήσιμο να ξεκινήσει από αυτό Επί της ουσίας-5. Εφόσον λοιπόν διευκρινιστεί, ότι μιλάμε για το ίδιο πράγμα (όραμα), ας δούμε στη συνέχεια και πως μπορούμε να το εξυπηρετήσουμε.
Αναμφισβήτητα, τα σοφά λόγια του ποιητή, θα πρέπει να είναι εγγεγραμμένα όχι μόνο στο μυαλό, αλλά και στο ίδιο το dna κάθε Έλληνα. Κάθε Έλληνας, στο τελευταίο άκρο του πλανήτη, όπου κι αν βρίσκεται, αν οραματίζεται το νέο εθνικό μεγαλείο, με αυτά τα λόγια οφείλει να διαπαιδαγωγείται. Αυτά θα πρέπει να ακούει και να μαθαίνει, από το σχολείο και την οικογένειά του. Σε τούτα τα λόγια ας πιστέψει βαθιά μέσα του, εφόσον έχει σκοπό όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά και να ζήσει "με το κεφάλι ψηλά".
Προσωπικά πάντως, είμαι βέβαιος πως οι Έλληνες διατηρούν κατά βάθος, της "καρδιάς το πύρωμα". Ανεξάρτητα δηλαδή, αν κάποιοι εκφράζουν απόψεις ηττοπάθειας ή μοιρολατρικές πεποιθήσεις, εφόσον χρειαστεί, θα δείξουν στην πράξη τι ισχύει πραγματικά. Η έσχατη ανάγκη, στην περίπτωση δηλαδή του πολέμου, θα ανάψει ξανά τη φλόγα στην καρδιά του Έλληνα. Άλλωστε, δεν θα μπορεί και κανείς να αποφύγει τη μάχη, αν σκεφτούμε εντελώς πρακτικά. Αυτό σημαίνει να σκεφτούμε, την επιβίωση ημών και των προσφιλών μας προσώπων και κατόπιν την ελευθερία και τα τυχόν δικαιώματα που πρόκειται να απολεσθούν, αν επικρατήσει ο εχθρός.
Όμως, σε αυτό το σημείο, αισθάνομαι την ανάγκη να δώσω ορισμένες διευκρινήσεις. Κατ' αρχήν, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ως πιο γενναίο, σε σχέση με τον όποιον άλλο Έλληνα πατριώτη. Πολύ περισσότερο, δεν τρέφω καμιά αυταπάτη πως είμαι ένα είδος "άκαπνου ήρωα", αφού ποτέ δεν έχω βρεθεί σε κανέναν πόλεμο. Κατά δεύτερο λόγο, δεν κατηγορώ κανέναν ως κιοτή ή φυγόμαχο, ή ως έχοντα μειωμένη πατριωτική συνείδηση. Το μόνο που επιδιώκω, είναι η ενίσχυση της μαχητικής συνείδησης ή/και του αισθήματος της αυτοθυσίας, εφόσον αυτή απαιτηθεί εκ των περιστάσεων.
Σε συνέχεια λοιπόν, της προηγούμενης σκέψης μου, το έμφυτο ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της διαφύλαξης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, λογικά θα ενισχύσει κατακόρυφα το θάρρος και τη μαχητική μας διάθεση. Προσωπικά πάντως, αναλογίζομαι πολλές φορές, τις πιθανές αντιδράσεις μου σε μια υποθετική περίπτωση. Πιθανολογώ δηλαδή, τα συναισθήματα και την εν γένει στάση μου, αν οι Τούρκοι αλεξιπτωτιστές δεν είχαν ριφθεί στην Κύπρο το 1974, αλλά ρίπτονταν στο χωριό μου σήμερα, μέσα στον ελλαδικό χώρο.
Οπωσδήποτε, η αντιπαραβολή είναι εντελώς φανταστική, αλλά ο "Αττίλας" και οι συνέπειές του είναι εντελώς πραγματικά, ως αδιαμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα. Για όποιον λοιπόν, φίλο αναγνώστη, δεν έχει υπόψη τι έκαναν αυτά τα κτήνη, κατά την εισβολή, ας δει τα ακόλουθα. Τότε, ας βάλει ο καθένας μας τον εαυτό του και τη δική του οικογένεια, στη θέση των Κυπρίων αδελφών. Θα είναι νομίζω πολύ ωφέλιμη και διδακτική, μια τέτοια φανταστική "δοκιμασία".
Αναμφίβολα, τα προηγούμενα μιλούν από μόνα τους και μαρτυρούν, τι μπορεί να ..."περιμένει" ή να φανταστεί κανείς, σε κάθε ανάλογη περίπτωση. Τότε λοιπόν, γνωρίζουμε τουλάχιστον το γιατί, αν χρειαστεί, θα πολεμήσουμε με ψυχή πυρωμένη. Γιατί αν πολεμήσω και πεθάνω στον πόλεμο, παραμένω ζωντανός, αποτελώ παράδειγμα για τους σύγχρονους και τους μεταγενέστερους Έλληνες. Δηλαδή για εκείνους, οι οποίοι και γνωρίζουν καλύτερα απ' τον καθένα, τι σημαίνει η φράση:
Από την άλλη πλευρά, ας μη θεωρείται ότι όλα αυτά είναι απλώς υπερβολικά σενάρια, που αφορούν δηλαδή έναν απίθανο να συμβεί πόλεμο. Προσωπικά, διατηρώ επιφυλάξεις, ακόμα και γι' αυτό. Διότι αν ο εχθρός αντιλαμβάνεται ότι θα με βρει χωρίς της "καρδιάς το πύρωμα", τότε θ' αποτολμήσει πιο εύκολα το εγχείρημά του, διακρίνοντας την... "ευκαιρία". Αλλά ακόμα και χωρίς τον πόλεμο (τον οποίο απευχόμαστε, αλλά αν είναι αναγκαίος δε θα κοιτάξουμε να κρυφτούμε) το μήνυμα του ποιητή, ισχύει αναλογικά και στην ειρήνη.
Με άλλα λόγια, δεν έχει τόση σημασία αν έχουμε πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων προς εκμετάλλευση (που έχουμε), ή αν υπάρχουν μεγάλες εύφορες πεδιάδες και μεγάλος πληθυσμός. Δεν είναι θέμα ποσότητας, ή κατά των Παλαμά, "στρεμμάτων". Είναι θέμα ψυχικού σθένους, αισθήματος αγάπης για την πατρίδα και τους συν-Έλληνες, πνεύματος προσφοράς και αυτοθυσίας, σε οποιεσδήποτε συνθήκες (ειρήνης ή πολέμου).
Με τέτοιο "πύρωμα καρδιάς", δεν πρόκειται να ξαναδούμε κοινούς κλέφτες και απατεώνες στην πολιτική σκηνή. Ταυτόχρονα, λογικά, θα πάψει να κυβερνά κατ' ουσία το διαπλεκόμενο σύστημα, των όποιων ελίτ. Το πολιτικό κόστος ή κομματικό όφελος, θα αποτελεί για κάθε κυβέρνηση, ζήτημα ήσσονος σημασίας μπροστά στο κοινωνικό ή εθνικό όφελος. Οι Έλληνες, θα είναι ειλικρινείς και υπεύθυνοι, απέναντι σε ένα κράτος που δεν θα είναι "εχθρός" τους, αλλά υπηρέτης τους.
Όσο για το αίμα, σε καιρό ειρήνης, συμβολίζει απλώς την πολύ σκληρή δουλειά μας, δια της οποίας και θα επιτύχουμε την αναγέννηση της Ελλάδας και το νέο Μεγαλείο των Ελλήνων. Άλλωστε, χωρίς "αίμα" (αγώνα/εργασία), δεν είναι εφικτή καμιά πρόοδος.
Αναμφισβήτητα, τα σοφά λόγια του ποιητή, θα πρέπει να είναι εγγεγραμμένα όχι μόνο στο μυαλό, αλλά και στο ίδιο το dna κάθε Έλληνα. Κάθε Έλληνας, στο τελευταίο άκρο του πλανήτη, όπου κι αν βρίσκεται, αν οραματίζεται το νέο εθνικό μεγαλείο, με αυτά τα λόγια οφείλει να διαπαιδαγωγείται. Αυτά θα πρέπει να ακούει και να μαθαίνει, από το σχολείο και την οικογένειά του. Σε τούτα τα λόγια ας πιστέψει βαθιά μέσα του, εφόσον έχει σκοπό όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά και να ζήσει "με το κεφάλι ψηλά".
Προσωπικά πάντως, είμαι βέβαιος πως οι Έλληνες διατηρούν κατά βάθος, της "καρδιάς το πύρωμα". Ανεξάρτητα δηλαδή, αν κάποιοι εκφράζουν απόψεις ηττοπάθειας ή μοιρολατρικές πεποιθήσεις, εφόσον χρειαστεί, θα δείξουν στην πράξη τι ισχύει πραγματικά. Η έσχατη ανάγκη, στην περίπτωση δηλαδή του πολέμου, θα ανάψει ξανά τη φλόγα στην καρδιά του Έλληνα. Άλλωστε, δεν θα μπορεί και κανείς να αποφύγει τη μάχη, αν σκεφτούμε εντελώς πρακτικά. Αυτό σημαίνει να σκεφτούμε, την επιβίωση ημών και των προσφιλών μας προσώπων και κατόπιν την ελευθερία και τα τυχόν δικαιώματα που πρόκειται να απολεσθούν, αν επικρατήσει ο εχθρός.
Όμως, σε αυτό το σημείο, αισθάνομαι την ανάγκη να δώσω ορισμένες διευκρινήσεις. Κατ' αρχήν, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ως πιο γενναίο, σε σχέση με τον όποιον άλλο Έλληνα πατριώτη. Πολύ περισσότερο, δεν τρέφω καμιά αυταπάτη πως είμαι ένα είδος "άκαπνου ήρωα", αφού ποτέ δεν έχω βρεθεί σε κανέναν πόλεμο. Κατά δεύτερο λόγο, δεν κατηγορώ κανέναν ως κιοτή ή φυγόμαχο, ή ως έχοντα μειωμένη πατριωτική συνείδηση. Το μόνο που επιδιώκω, είναι η ενίσχυση της μαχητικής συνείδησης ή/και του αισθήματος της αυτοθυσίας, εφόσον αυτή απαιτηθεί εκ των περιστάσεων.
Σε συνέχεια λοιπόν, της προηγούμενης σκέψης μου, το έμφυτο ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της διαφύλαξης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, λογικά θα ενισχύσει κατακόρυφα το θάρρος και τη μαχητική μας διάθεση. Προσωπικά πάντως, αναλογίζομαι πολλές φορές, τις πιθανές αντιδράσεις μου σε μια υποθετική περίπτωση. Πιθανολογώ δηλαδή, τα συναισθήματα και την εν γένει στάση μου, αν οι Τούρκοι αλεξιπτωτιστές δεν είχαν ριφθεί στην Κύπρο το 1974, αλλά ρίπτονταν στο χωριό μου σήμερα, μέσα στον ελλαδικό χώρο.
Οπωσδήποτε, η αντιπαραβολή είναι εντελώς φανταστική, αλλά ο "Αττίλας" και οι συνέπειές του είναι εντελώς πραγματικά, ως αδιαμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα. Για όποιον λοιπόν, φίλο αναγνώστη, δεν έχει υπόψη τι έκαναν αυτά τα κτήνη, κατά την εισβολή, ας δει τα ακόλουθα. Τότε, ας βάλει ο καθένας μας τον εαυτό του και τη δική του οικογένεια, στη θέση των Κυπρίων αδελφών. Θα είναι νομίζω πολύ ωφέλιμη και διδακτική, μια τέτοια φανταστική "δοκιμασία".
Video-1: Πολεμικό ανακοινωθέν της 20ης Ιουλίου 1974
Video-2: Πλάνα από την τουρκική εισβολή - Αττίλας 1
Video-3: Πλάνα ρίψης Τούρκων αλεξιπτωτιστών, οι αντιδράσεις των πολιτών
Video-4: Μαρτυρίες για βιασμούς γυναικών από 12 μέχρι και άνω των 70 ετών και εν ψυχρώ εκτελέσεις αμάχων
Αναμφίβολα, τα προηγούμενα μιλούν από μόνα τους και μαρτυρούν, τι μπορεί να ..."περιμένει" ή να φανταστεί κανείς, σε κάθε ανάλογη περίπτωση. Τότε λοιπόν, γνωρίζουμε τουλάχιστον το γιατί, αν χρειαστεί, θα πολεμήσουμε με ψυχή πυρωμένη. Γιατί αν πολεμήσω και πεθάνω στον πόλεμο, παραμένω ζωντανός, αποτελώ παράδειγμα για τους σύγχρονους και τους μεταγενέστερους Έλληνες. Δηλαδή για εκείνους, οι οποίοι και γνωρίζουν καλύτερα απ' τον καθένα, τι σημαίνει η φράση:
«Τ’ αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται»
Από την άλλη πλευρά, ας μη θεωρείται ότι όλα αυτά είναι απλώς υπερβολικά σενάρια, που αφορούν δηλαδή έναν απίθανο να συμβεί πόλεμο. Προσωπικά, διατηρώ επιφυλάξεις, ακόμα και γι' αυτό. Διότι αν ο εχθρός αντιλαμβάνεται ότι θα με βρει χωρίς της "καρδιάς το πύρωμα", τότε θ' αποτολμήσει πιο εύκολα το εγχείρημά του, διακρίνοντας την... "ευκαιρία". Αλλά ακόμα και χωρίς τον πόλεμο (τον οποίο απευχόμαστε, αλλά αν είναι αναγκαίος δε θα κοιτάξουμε να κρυφτούμε) το μήνυμα του ποιητή, ισχύει αναλογικά και στην ειρήνη.
Με άλλα λόγια, δεν έχει τόση σημασία αν έχουμε πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων προς εκμετάλλευση (που έχουμε), ή αν υπάρχουν μεγάλες εύφορες πεδιάδες και μεγάλος πληθυσμός. Δεν είναι θέμα ποσότητας, ή κατά των Παλαμά, "στρεμμάτων". Είναι θέμα ψυχικού σθένους, αισθήματος αγάπης για την πατρίδα και τους συν-Έλληνες, πνεύματος προσφοράς και αυτοθυσίας, σε οποιεσδήποτε συνθήκες (ειρήνης ή πολέμου).
Με τέτοιο "πύρωμα καρδιάς", δεν πρόκειται να ξαναδούμε κοινούς κλέφτες και απατεώνες στην πολιτική σκηνή. Ταυτόχρονα, λογικά, θα πάψει να κυβερνά κατ' ουσία το διαπλεκόμενο σύστημα, των όποιων ελίτ. Το πολιτικό κόστος ή κομματικό όφελος, θα αποτελεί για κάθε κυβέρνηση, ζήτημα ήσσονος σημασίας μπροστά στο κοινωνικό ή εθνικό όφελος. Οι Έλληνες, θα είναι ειλικρινείς και υπεύθυνοι, απέναντι σε ένα κράτος που δεν θα είναι "εχθρός" τους, αλλά υπηρέτης τους.
Όσο για το αίμα, σε καιρό ειρήνης, συμβολίζει απλώς την πολύ σκληρή δουλειά μας, δια της οποίας και θα επιτύχουμε την αναγέννηση της Ελλάδας και το νέο Μεγαλείο των Ελλήνων. Άλλωστε, χωρίς "αίμα" (αγώνα/εργασία), δεν είναι εφικτή καμιά πρόοδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας στο λευκό κουτί και αν θέλετε να ειδοποιηθείτε για την απάντηση τσεκάρετε το κουτάκι "Να λαμβάνω ειδοποιήσεις".