Οι ευρωεκλογές ως ευκαιρία

16/5/2019 

Οι ευρωεκλογές ως ευκαιρία

Όταν δόθηκε η ευκαιρία να συζητήσουμε ουσιαστικά για την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν το πράξαμε. Προτιμήσαμε την οδό της εσωστρέφειας, όπως την έχει καθιερώσει στην Ελλάδα η κομματοκρατία και οι συνεργαζόμενες με αυτήν ελίτ. Το παρόν άρθρο μου φιλοξενήθηκε στο Militaire.gr στις 16/5/2019 εδώ

Ευχαριστώ θερμά την ιστοσελίδα και τον κ. Καρβουνόπουλο για την ευκαιρία που μου έδωσαν να εκφράσω τις απόψεις μου.

Γράφει ο 

Δημήτρης Αποστολόπουλος         

Η χρονική περίοδος που διανύουμε, πριν τις ευρωεκλογές, είναι η πλέον κατάλληλη για να διεξαχθεί ένας ουσιαστικός και ειλικρινής διάλογος. Είναι προφανές ότι η ΕΕ σήμερα  δεν είναι εκείνη που οραματίστηκαν οι ηγέτες και οι λαοί της Ευρώπης στο παρελθόν. Πρεσβεύει την αλληλεγγύη μεταξύ των μελών, αλλά στην πράξη επιβεβαιώνει τον κανόνα της επιβολής της θέλησης του ισχυρότερου κράτους. Είναι πράγματι  μια γερμανική Ευρώπη, αντιδημοκρατική, κοινωνικά απαξιωμένη και δομικά προσαρμοσμένη στο συμφέρον του ισχυρού. Δεν είναι αυτή Ευρώπη των λαών. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει ουσιαστικές αποφασιστικές αρμοδιότητες, ως εκ τούτου και ο ρόλος των ευρωβουλευτών είναι υποβαθμισμένος αναλόγως.  Στην πράξη, καμία απόφαση δεν λαμβάνεται, αν αυτή δεν έχει εγκριθεί από την Γερμανία. Πάντως, ανεξάρτητα με το ποια πολιτική ομάδα θα επικρατήσει στις ευρωεκλογές, η ΕΕ δεν θα αλλάξει. Μόνη ελπίδα, εμείς οι απλοί πολίτες να το απαιτήσουμε.

   

Σε επίπεδο ΕΕ λαμβάνονται αποφάσεις οι οποίες αφορούν όλους μας και είναι κρίσιμες. Τόσο σε θέματα της καθημερινότητας, όσο και σε μείζονες στρατηγικές επιλογές, οι αποφάσεις των οργάνων της Ένωσης ενσωματώνονται στην ελληνική νομοθεσία. Ρυθμίζουν δηλαδή πτυχές της καθημερινότητάς μας, αλλά και θέτουν το γενικό πλαίσιο δράσης της χώρας μας σε κρίσιμους τομείς, σήμερα και μελλοντικά. Δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι οι ευρωεκλογές έχουν ίση αν όχι μεγαλύτερη  σημασία από τιε εθνικές εκλογές. Αν λοιπόν μας ενδιαφέρει το παρόν και το μέλλον μας, οφείλουμε να είμαστε πιο σοβαροί και ουσιαστικοί στην προσέγγιση των ευρωεκλογών. Είναι αναγκαίο να συζητήσουμε επί της πολιτικής ουσίας.

Ας κάνουμε μια αρχή, συνεχίζοντας την συζήτηση από εκεί που την σταματούν τα πολιτικά κόμματα και τα στρατευμένα ΜΜΕ. Σκόπιμα επικεντρώνονται στην ιδεολογική προσέγγιση των εκλογών και τις περιορίζουν στο δίλημμα επιλογής μεταξύ δεξιάς, αριστερής, σοσιαλιστικής ή της όποιας άλλης παράταξης. Μας λένε ότι έχει σημασία ποια πολιτική παράταξη θα επικρατήσει ή ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ώστε να εφαρμοστεί η μία ή η άλλη πολιτική. Όμως, παραλείπουν να αναφέρουν ότι η όποια πολιτική θα εφαρμοστεί υπό την αίρεση της εξυπηρέτησης των γερμανικών συμφερόντων από αυτήν. Χωρίς γερμανική έγκριση, απόφαση δεν υπάρχει, αυτό δεν το λένε.

Επιπλέον, οι ευρωεκλογές υποβαθμίζονται σε ένα είδος «δημοσκόπησης», που αφορά στην γνώμη των πολιτών για την εκάστοτε εθνική κυβέρνηση. Η καλλιέργεια δε της οξύτητας εκ μέρους των κομμάτων στην προεκλογική συζήτηση δεν είναι τυχαία, αλλά έχει δύο στόχους. Ο πρώτος εξ αυτών είναι το μέγιστο κομματικό ή και προσωπικό όφελος, σε ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος. Ο δεύτερος είναι η διαφύλαξη ανέπαφου του συστήματος που απαρτίζεται από άρχουσες ελίτ όλων των ειδών, των συστημικών ΜΜΕ περιλαμβανομένων σε αυτές. Εδώ όλοι κερδίζουν, αρκεί να μην προκύψουν δομικές αλλαγές. Αρκεί ο «όχλος», δηλαδή εμείς οι πολίτες, να ακολουθήσει το παράδειγμα  επιλέγοντας κάποιο κόμμα, ή άλλως,  το πολύ-πολύ να απαξιώσει συνολικά την πολιτική, μέσω της αποχής. Αρκεί εμείς οι πολίτες να μην αντιληφθούμε την πλάνη μας, να διατηρήσουμε την πεποίθηση ότι έχουμε επιλέξει την σωστή παράταξη. Αρκεί να μην κρίνουμε την πολιτική πράξη και ουσία, αλλά να εγκλωβιστούμε στα πολιτικάντικα τερτίπια. Η ΕΕ ας παραμείνει αντιλαϊκή, αντιδημοκρατική, όργανο αλλότριων συμφερόντων, αρκεί να μην θιγεί το status quo.
   

Αν όλα τα προηγούμενα δεν ίσχυαν, τότε η συζήτηση δεν θα περιοριζόταν στον παραταξιακό διαγκωνισμό και μάλιστα με όρους οξύτητας, οι οποίοι εμποδίζουν τον νηφάλιο και ουσιαστικό πολιτικό λόγο.  Οι πολιτικοί με δική τους πρωτοβουλία, αλλά και με την δημοσιογραφική παρότρυνση θα συζητούσαν και θα εξέθεταν ο καθένας τις απόψεις του,  για θέματα όπως τα ακόλουθα:

Ποια είναι σήμερα η ταυτότητα της ΕΕ; Είναι μόνο οικονομική ένωση, ή επηρεάζει καθοριστικά τα μέλη της και την επιβίωσή τους σε γενικότερο (πολιτικό) επίπεδο; Είναι ένωση υπέρ των λαών;

Ποιοι είναι οι στόχοι της ΕΕ, τόσο στο άμεσο, όσο και στο μεσο-μακροπρόθεσμο επίπεδο; Πως η κάθε πολιτική παράταξη θα παρέμβει στην διαμόρφωσή τους; Θα έχουν λόγο οι ευρωβουλευτές που ψηφίσαμε ή έστω η ελληνική κυβέρνηση, ή οι στόχοι τίθενται από άλλα κέντρα;

Ποιες συγκεκριμένες πρωτοβουλίες θα αναλάβει κάθε πολιτική ομάδα ώστε, να αναθεωρηθούν οι Συνθήκες της Ένωσης, αποδίδοντας πρωτεύοντα και ουσιαστικό ρόλο διακυβέρνησης σε εκλεγμένα από τους λαούς όργανα αντί της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών; Υπάρχει δυνατότητα να γίνει αυτό αν το θέλουν έστω και όλα τα άλλα μέλη, πλην της Γερμανίας;

Πως κάθε κόμμα θα φανεί χρήσιμο στους πολίτες, μεταφέροντας στην Ένωση τις απαιτήσεις των πολιτών. Οι πολίτες ενδιαφέρονται για την Ευρώπη των λαών. Αν λοιπόν αυτή έχει εκφυλιστεί σε όργανο των πολυεθνικών  και των τραπεζών, οι πολίτες θα είναι απέναντί της.

Υπάρχει τρόπος να αναζητηθεί κοινή συνισταμένη στα συμφέροντα των κρατών μελών, ακόμα κι αν αυτά είναι αντίθετα μεταξύ τους; Ποιες οι ενέργειες των κομμάτων ώστε το άθροισμα ανόμοιων μεταξύ τους χωρών, να μετατραπεί σε ένα ομοιογενές και συνεκτικό πολιτικό σύνολο;

Θέλουμε περισσότερη Ευρώπη; Θέλουμε δηλαδή πραγματική πολιτική ένωση; Μας εξυπηρετεί αυτό ως χώρα; Μήπως ο παρασκηνιακός και νεφελώδης ρόλος μιας γερμανικής Ευρώπης επηρεάζει αρνητικά τα εθνικά μας συμφέροντα; Ποια η θέση και ποιες οι απόψεις κάθε κόμματος;

Πως η ΕΕ τοποθετεί τον εαυτό της στο παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό γίγνεθαι;

Μπορούμε να προσθέσουμε και πολλά άλλα, ώστε η συζήτηση να έχει ενδιαφέρον και για τους πολίτες. Εμείς οι ίδιοι οι πολίτες πρέπει να απαξιώσουμε τον «σκυλοκαβγά» των υποψηφίων, να απαιτήσουμε ουσία και αναβάθμιση του πολιτικού διαλόγου. Τώρα που οι ίδιοι οι πολιτικοί μας πλησιάζουν αποβλέποντας στην προσοχή μας, να τους θέσουμε προ των ευθυνών τους

Διαφορετικά, αν αδιαφορήσουμε, αν απλώς απέχουμε ή αν τους ακολουθήσουμε στην σκόπιμη πόλωση, απλά παγιώνουμε και ενισχύουμε περαιτέρω την υπάρχουσα κατάσταση. Τότε ας μην προσδοκούμε θετικές  εξελίξεις  υπέρ ημών.